Het is vier uur als de wekker gaat. Ik slurp m’n koffie op en schuif een croissantje naar binnen. Waarom doe ik dit in godsnaam? Als rasecht avondmens ben ik ’s ochtends niet bepaald op m’n best… Zachtjes gezegd… Maar op dit gedachtenspinsel na voel ik me eigenlijk verrassend goed. M’n spullen liggen klaar, rugzakje is ingepakt, heb zelfs een paar uurtjes liggen ronken en voel me zelfs enigszins – voor zover dat mogelijk is 😉 – uitgerust. Ik heb er zin in! Laten we die grizzlybear maar eens gaan grillen!
Half 6, ergens op de parkeerplaats van de ballentrappers van Moelingen. Of dat nou de tijd of de temperatuur is, ik weet ’t niet… Dat het serieus koud is weet ik wel. Niet echt barbecueweer. Vergeet Grizzlyberen, als er vandaag al een beer rond loopt is het gewoon een ijsbeer. Gelukkig stijgt het kwik in de kantine naar wat meer menselijkere temperaturen wat vrij prettig is als je nog even een shirtje voor een dikke trui wil wisselen. Binnen kom ik Richard en Karin tegen om nog even wat grilrecepten.. eh.. moedige woorden uit te wisselen. Richard gaat gewoon lekker relax genieten van een mooie tochtje op de zuidelijkste grens van Nederland. Klinkt als mooie woorden en compleet maar net niet, totaal, honderd procent, faliekant in tegenstelling tot Irene die even uitlegt dat ze ‘wat moe is van 100km loopjes’… Dit wordt haar derde deze maand! Ergens tussen de trailtoerist en het buitenaardse trailwonder hoop ik vandaag de beer te slachten en af te rekenen met vorig jaar…
Grizzly100 2018 – Twee blije trailtouristen! 
Grizzly100 2018 – Race Ready!!!
Downhill Dave 